Wie zijn wij?

De essentie van de Zengroep Breda is het samen de stilte ingaan. Samen stilte ingaan is een roerloze beweging, die je samen bewust aangaat. Paravritti (radicale ommekeer, loslaten, vallen in een bodemloze put), pratitya samuthpadda (onderlingen verbondenheid). Elke keer weer een stap zette: naar binnen, naar de leegte waar je hart zich opent, en naar de ander, zowel in de ontmoeting in de stilte, als in de drukte van alledag.

In de hart soetra hoor en voel je dat voortgaande ritme: `geen dit, geen dat, noch dit, noch dat, tot zelfs geen leegte, geen geen leegte, ....`. Loslaten, de stille leegte van je hart opent zich, in die lege stille roerloosheid is er geen tijd en toch beweegt alles: voorbij en zelfs voorbijgaan aan het voorbij gaan. Bevrijd zijn van de grenzen, of het nu leven/dood, goed/slecht, alle leed en vreugde, alle onbegrepen muren waar het eindigt. Alles loslaten, je zakt weg in de bodemloze put en je zakt net zolang weg tot je weer bent waar je was en toch ook weer niet.

Samen in de stilte, te mogen ervaren dat het mogelijk is in al die paradoxen te blijven zitten. Waar je ook bent, je bent altijd daar, hier, waar we allemaal verbonden zijn, met elkaar, op je mat in meditatie zittend, druk bezig op de marktplaats van het leven. Zoals verwoordt in de Avatamsaka soetra:

Hier is de plaats van hen, die zittend in meditatie zichzelf tot uitdrukking brengen, en wel op alle wegen van het bestaan. Diep geworteld in de meditatie, zijn zij tegelijk totaal betrokken bij het helpen van alle wezens, rakend aan de grond der dingen, in eerbied voor allen die reeds ontwaakt zijn.

Samen de stilte ingaan is luisteren, naar wat de stilte in dat lege midden in je hart je vertelt, wat tegelijkertijd ook luisteren naar de ander is. Luisteren, omdat je in die stilte wellicht iets leger wordt om te kunnen ontvangen. Ruimte krijgen om te ontmoeten, op je mat, zonder woorden. Of aarzelend en stamelend proberen woorden te vinden, die soms, als door een wonder, als het ware de stilte dieper verstillen.

Maar soms hoor je niets, ben je diep in twijfel en onrust gevangen op je mat, je vertrouwen zakt weg en op je kussen knelt de eenzaamheid, en je zoekt naar de ander



Wie weet, ergens diep van binnen, in stilte, in eenzaamheid, in verbondenheid, in het verblijven in niet-weten, in de leegte van je hart, ontvang je iets van genade, bij een vraag te mogen blijven, zonder antwoord. In de lege stilte, nu.